In mij leefde al een lange tijd een diep verlangen; ik wilde zwemmen.
Niet in het zwembad. Want dan zit je weer vast aan tijden en een chloorlucht die dagenlang blijft hangen. Nee ik wilde de vrijheid om in de Sloterplas te zwemmen. Heel praktisch want nog geen 500 meter van ons huis. Angst Maar tussen mij en mijn verlangen zat een grote angst. Nouja twee angsten eigenlijk. De grootste was; bang zijn voor water waar je niet doorheen kunt kijken. Niet weten wat zich daar onder de oppervlakte beweegt en wat het wellicht op mij heeft voorzien. Het tweede obstakel was dat ik mij liever niet in mijn badpak in het openbaar vertoon. Maar ach zolang angst 1 intact was, hoefde ik me over deel 2 geen zorgen te maken. Hoe groot is het verlangen? Zoals dat wel vaker gaat met angst en verlangens; als het verlangen maar groot genoeg is dan wordt de angst ondergeschikt. Na het ijsbad (zie ook vorige blog) ging het water nog meer trekken. Ook omdat ik zo nieuwsgierig was of het me weer zou lukken door te ademen naar ontspanning. In de kou en nu met de extra spanning van het ondoorzichtige water, Stoute schoenen Tijdens een wandeling, hartje winter, vond ik een stil plekje met een trap het water in en ik besloot de stoute schoenen uit te trekken. Hup het water in. En ja! Het lukte ook in mijn eentje de omschakeling van stress naar ontspanning te maken. Wauw! Plus de ontdekking dat die dreigende grijze Sloterplas prachtig helder water heeft waar je zo tot op de bodem kan kijken. Experimenteren Sindsdien ben ik aan het experimenteren. Hoe vaak is goed voor mij? Hoe lang is goed voor mij? Iedere keer weer terug gaan naar mijn ademhaling, mijn voelen, mijn grenzen. Soms over de grens; het blijkt dat mijn tenen ook gehoord willen worden. Soms besluiten dat het vandaag niet gaat lukken. Soms alleen maar aan het trappetje hangen. Soms ook een stukje zwemmen. Iedere keer weer de vraag; kan ik me overgeven aan wat zich nu aandient. Inchecken Een hele interessante ontdekkingsreis die me steeds weer en meer dichter bij mezelf brengt. Een incheck moment. Niet vanuit het hoofd beredeneren maar blijven voelen. En zo heeft het ijsbad een mooi en onverwacht vervolg gekregen. Ik zwem in de Sloterplas!
0 Comments
Ja natuurlijk had ik van Wim Hof gehoord en ook een boek van hem gelezen. Er kriebelde wel altijd iets van nieuwsgierigheid maar tot voor kort hield ik de boot toch af.
Mind over matter Wat ik er van begreep was dat de methode van Wim Hof vooral gebaseerd is op geest over lichaam. Met mentale kracht je lichaam beheersen. Plus een flinke dosis Tsjakka gehalte (voor wie hem nog kent, Emile Ratelband) En dat gaat zo'n beetje tegen alles in waar ik in geloof en voor sta. Luisteren naar en afstemmen op je lichaam. Niet steeds weer over die grenzen heen gaan, zoals we massaal de hele tijd aan het doen zijn met zijn allen, maar deze respecteren. Not my cup of tea dus. Totdat mijn lieve vriendin voor zo ongeveer de 125ste keer vroeg of ik met haar naar een workshop over ademhalen wilde gaan. Met een ijsbad als toetje. Al jarenlang een grote wens van haar, dus vooruit dan maar, wat heb ik te verliezen, en de koe bij de horens enzo. Intuïtie Dankbaar voor haar geweldige intuitie kwamen we bij Jerôme Karssens terecht. En hij benadert het ijsbad, en het leven, vanuit een hele andere hoek. De hoek van verstilling en overgave. Mijn hart maakte een sprongetje; dit ligt wel in mijn straatje. Na een hele fijne ademsessie was het dan zover. Tijd voor het ijsbad. Grote blokken ijs dreven al een tijdje in het bad om het heerlijk voor te ver-kouden. Ademhalen De instructies waren simpel; je gaat in 1 keer door. Door de kou ga je naar adem happen. De truc is dan om juist uit te gaan ademen in plaats van in het inademen te blijven hangen. Nou vooruit dan maar. Ik heb een bevalling van 30 uur overleeft dus hoe erg kan een paar minuten ijsbad zijn. Helemaal niet erg bleek na een paar keer diep uitademen. Verwonderlijk Bijzonder verwonderlijk, anders kan ik het niet omschrijven. Dat je door middel van je ademhaling toch kan ontspannen in een vrij extreme situatie. Ik voelde mijn vlucht/vecht reactie omschakelen naar rust en ontspanning.. Het water was niet meer verschrikkelijk ijskoud en pijnlijk maar een grappig prikkelende sensatie. Luisteren naar je lichaam Ook was er geen tijdslimiet. Het was de bedoeling dat je het seintje van je lichaam gaat horen; nu is het wel weer genoeg geweest. Nog iets waar ik erg van hou, maar wat niet altijd even gemakkelijk is om ook gehoor aan te geven. Gewend als we zijn even lekker door te zetten en niet op te geven. Warm De buitenlucht voelde heerlijk warm aan en ook de rest van de dag heb ik het niet koud gehad. Dat was eerlijk gezegd mijn grootste angst; dat ik het nooit meer warm zou krijgen. Zo zie je maar weer dat een dag die met nul verwachtingen begon, een hele bijzondere wending kan krijgen. En dat er altijd een manier is die wel bij jou past. Dit verhaal heeft een vervolg maar daar vertel ik je volgende maand graag meer over. Vera van Os-Keijzer www.tensia.nl Tensia - Koester de Moeder Ja sorry ik krijg zelf ook een beetje braakneigingen van dit onderwerp. maar er moest een stukje in de nieuwsbrief, en ook nog een blog aan gewijd worden.
Is dat ook niet gelijk de tweestrijd in de hedendaagse vrouw? Iedereen doet het maar niemand heeft het erover. Het is de onzichtbare arbeid die dagelijks terugkomt. Dat wat gewoon gedaan moet worden om je huis en je leven leefbaar te houden. En ondertussen een no-go topic. Want over het huishouden heb je het niet. Want jeetje is er een saaier onderwerp te bedenken. Verzuipen En toch kan je erin verzuipen. In die dagelijkse taken die enorm veel logistieke aandacht vragen. Mentaal heel veel ruimte opslurpen. Het plannen van de boodschappen, maaltijden, schoonmaakwerkzaamheden, wassen, strijken, opvouwen, partijtjes, kopen van kadootjes, sturen van kaartjes buitenschoolse activiteiten, huiswerkplanning, ieders wel en wee in de gaten houden. De lijst is eindeloos. En in de meeste gevallen het domein van de vrouw. Al dan niet vrijwillig naar zich toegetrokken, dan wel bedeeld. Corona heeft een grote invloed gehad op hoe ik het huishouden nu organiseer moet ik eerlijk bekennen. Veranderingen waar ik erg blij mee ben omdat het mij zoveel rust geeft En omdat dat 20 jaar geduurd heeft wil ik er toch iets over delen wat voor mij/ ons werkt. Maaltijdplanning Zo was ik altijd grote voorstander van kijken/ voelen waar ik die dag zin in had om te eten of een gezinsgenoot als ik er zelf niet uit kwam. Met als gevolg dat ik daar dan dus ook dagelijks mee bezig was. Sinds we door Corona de Albert Hein wekelijks op vrijdag boodschappen laten bezorgen ben ik overgestapt op een maaltijdplanning. In ieder geval voor de dagen die ik kook; dinsdag, woensdag en donderdag. Aan het begin van de maand vul ik de dagen in en het is helder welke boodschappen ik daarvoor nodig heb. Op dinsdag meestal iets geconserveerd uit pot/ of zak. Op woensdag is het marktdag en haal ik de verse groente en fruit in huis. en daar stem ik de maaltijden dan ook op af. En de maaltijdplanning heeft nog een voordeel; de vraag wat gaan we eten vandaag kan gewoon afgelezen worden. Niet bemoeien De grootste uitdaging is om me niet met de kookdagen van mijn man te bemoeien en die alvast voor hem in te vullen. Dat is zijn zorg op de vrijdag, zaterdag en zondag. Wat sinds Corona ook veranderd is is dat mijn man nu 5 dagen per week thuis werkt. En zich sindsdien zich meer verantwoordelijk voelt voor het uitruimen van de vaatwasser. Hoera. Bring-app Het digitale boodschappenlijstje in de vorm van de Bring-app is ook een uitkomst. Al hadden we die al voor Corona. Het hele gezin is hierop aangesloten en kan dus opschrijven wat er gehaald moet worden of kan er een blik op werpen als ze toch in de supermarkt zijn om gelijk wat boodschappen mee te nemen. Clusteren Helaas is het poetsen en stofzuigen nog wel mijn domein maar dat heb ik nu geclusterd op de woensdagochtend. Als het toch al boodschappentijd is. Eén ochtend per week een grote poetsbeurt werkt voor mij prettiger omdat ik er dan niet meer over na hoef te denken. Natuurlijk kom ik daar met de was niet mee weg, maar dat gaat als een soort automatisme tussen de bedrijven door. Zorg voor jezelf op maandag Zolang als dat ik mijn man ken, alweer 20 jaar, squasht hij op de maandagavond. Zo was bij mij en de kinderen de traditie gegroeid om op maandag iets gemakkelijks te maken als noodles met wat komkommer en wortels. En voor mij een salade of soep. Toen ze nog klein waren maakte ik dat voor ze, maar al snel gingen ze zelf iets klaar te maken zoals een gebakken ei of een pan pizza of iets dergelijks. Volgens de jongste zware verwaarlozing maar dat neem ik voor lief, en zo staat de maandag bekend als zorg-lekker-voor-jezelf dag. Deze traditie stond even op wankelen door het wegvallen van de squash maar inmiddels is de man er ook aan gewend. Verantwoorden Toch ook wel grappig wat er tijdens het schrijven nu met mij gebeurt. Ik merk dat ik mij toch wil verantwoorden dat het eten misschien niet altijd even gezond is, en mijn huis niet helemaal (of beter helemaal niet) door een ringetje te halen. Goed genoeg voelt toch niet lekker om zo maar met de buitenwereld te delen. Ook ik hou graag de schone schijn van alles op rolletjes, en spik en span op. Maarja dat is het dus niet :-) Inkijkje Gewoon een inkijkje in ons huishouden met de Franse slag. Geen Flylady schema's of een geheel geminimaliseerd huis alla Marie Kondo. Gewoon dat wat voor ons werkt op dit moment. en misschien wel weer helemaal anders wordt als Corona een onderdeel van ons leven is geworden op welke manier dan ook. Vera van Os-Keijzer www.tensia.nl Tensia - Koester de Moeder Pijn is een heel duidelijk signaal. De meeste moeders die ik in de praktijk zie komen met pijn. Lichamelijk dan wel emotioneel.
Pijn die al een heel lang is weggedrukt en/ of genegeerd is. Tot het moment dat het niet meer valt te ontkennen en er "iets" moet gebeuren. Nu Meteen Maar dan ook wel nu gelijk meteen alstublieft. Want de pijn is vervelend, dwingt je om je houding, je leven aan te passen. Belemmerd je om je gewone gang te gaan. De weg uit de pijn is vaak net zo lang als dat het duurde voordat de pijn werd opgemerkt en niet meer te dragen werd. Bewustwording Wees dus voorbereid als je met een maandenlange of zelfs jarenlange pijnklacht aan de slag gaat. Je slaat een weg van bewustwording in. Wacht daarom nooit te lang met pijnklachten. Een beetje bijsturen kost veel minder tijd en energie dan een volledige revisie. Voel Voel maar eens even in je lichaam. Is er nu een plek die aandacht vraagt. Adem daar maar eens naar toe. Hoe voelt deze pijn? Is het stekelig, zeurend, stekend, koud? Allemaal sensaties die je gewaar kunt worden. Heeft het een vorm? Een gezicht? Adem nog maar een keertje door. En vraag je dan eens af hoe lang dit ongemak of deze pijn al in je lichaam aanwezig is? Het antwoord komt vanzelf bovendrijven, niet teveel je best doen. Neem het antwoord ook serieus. Stap niet de valkuil om jezelf te gaan veroordelen. Stel je voor En stel je dan eens voor hoe je leven er uit zou zien zonder deze pijn? Heel graag ga ik met jou op ontdekkingsreis om de weg uit je pijn te vinden. (uiteraard is het bij pijnklachten altijd verstandig om eerst je huisarts of specialist te raadplegen) Vera van Os-Keijzer www.tensia.nl Tensia - Koester de Moeder "Goed voor jezelf zorgen" hoorde ik mijzelf tegen mijn kinderen zeggen.
De mannen hadden zeilkamp, en met veel regen en wind waren ze de dag ervoor flink nat en koud thuis gekomen. Dus met een paar praktische tips als kleren wisselen in de pauze, warm douchen, en warme chocolademelk mee was dit de laatste goede raad waar mee ik ze op pad stuurde. Zingen Goed voor jezelf zorgen bleef het daarna op de fiets in mijn hoofd zingen. Oja was dat niet de gedachte waar ik mee thuis was gekomen na de vakantie? Toen ik met de terugreis voor iedereen warme kleren onder handbereik had gezorgd behalve voor mezelf? Of dat ik toch niet een fijne slaapplek in de tent had geregeld, en dat een dun matje toch wat veel begint te vragen van mijn lijf? Goede voornemen Mijn goede voornemen was om na de vakantie goed voor mezelf te (gaan) zorgen! Het blijkt maar weer; de adviezen die je aan een ander geeft zijn eigenlijk voor jezelf bedoelt. Lastig Maar waarom is het zo lastig om goed voor jezelf te zorgen? Op welk moment in je leven leer je dat? Het is in ieder geval geen vak op school. En wat ik om mij heen zie is het voor vrouwen moeilijker dan voor mannen. Overtuigingen Grenzen stellen, jezelf op de eerste plaats kunnen en durven zetten. Ben je het waard om "eerst" te gaan? Voel je je egoïstisch? Of heb je er nooit over nagedacht misschien, is het een gewoonte van huis uit meegekregen dat anderen voor gaan? Ga je er van uit dat een ander wel voor jou zal zorgen? Of is het controle drang om alles zelf in de hand te houden? Bewustwording Zoals met alles is de eerste stap bewustwording. Als er nu een lijstje door mijn hoofd zoemt wat ik allemaal nog "moet" doen stel ik mezelf eerst de vraag; wat op dit lijstje is nu voor mijzelf belangrijk. En dat dan eerst doen. Kleine dingen Het grappige is dat dit hele kleine dingen kunnen zijn; mijn benen insmeren met bodylotion, of eerst mijn eigen tas inpakken. Maar wat een wereld van verschil maakt dat. In plaats van door te razen en de laatste stelpost, ik dus, te vergeten. Een stuk meer rust en tevredenheid. En minder slachtoffergedrag; "wat ben ik toch zielig dat ik mezelf door jullie vergeet" En nu ik er over nadenk ook meer vertrouwen van mijn lijf dat ik luister naar behoeften en signalen die het geeft, en niet voor het gemak maar vergeet. Bob de Straatkat Waar ik de neiging heb mezelf te vergeten als ik meen dat er anderen zijn waarvoor ik "moet" zorgen, kan het ook andersom. In het boekje "Bob de straatkat" wordt dat heel mooi geïllustreerd. Op het moment dat een dakloze de zorg voor een aangewandelde kat op zich neemt leert hij juist voor zichzelf te zorgen. Omdat hij opeens niet alleen maar verantwoordelijk is voor zichzelf maar ook voor een ander wezen. Onder de loep Hoe dan ook een interessant onderwerp om eens onder de loep te nemen. Uiteindelijk zijn alle clichés natuurlijk waar en kan je pas voor een ander zorgen als je goed voor jezelf kunt zorgen. Net als in het vliegtuig eerst je eigen zuurstofkapje opzetten en dan pas je kinderen of anderen helpen. Serieus Dus neem je verlangens en wensen serieus, en zet deze eens op de eerste plaats. Gewoon als experiment. En wie weet doe je wel een paar leuke ontdekkingen over je-zelf. BodyMind Coaching
Wat een sessie voor mij zo bijzonder, en echt tot een ontdekkingsreis maakt is dat ieder lijf zijn eigen verhaal heeft. Voor de één betekent een onbalans in de benen iets heel ander dan voor de ander. En iedere keer ben ik weer verrast door het verhaal. Meestal beginnen mensen dan met "o ja dat was ik vergeten te vertellen". Een kleine greep uit de verhalen. Het middenrif test zwak, als meisje jarenlang in een korset gezeten. De benen gaan zwak, gespalkte benen gehad of ooit een schop van een paard gekregen. Een hand hangt lager dan de ander; vergroeiingen in de rug. Invloed En deze ervaringen eerder in een leven hebben nog steeds invloed op het leven van nu. Voor de longen hebben we de metaforen; ruimte in kunnen nemen, verdriet loslaten. En vaak zie je dan dat er op die thema's nog steeds stress zit als dat jarenlang is ingesnoerd. Voor de benen geldt; kan je op je eigen benen staan, kan je stevig staan en gaan. Vanaf het allereerste begin En deze ervaringen kunnen tot in de baarmoeder terug gaan. Zelfs dan al is het belangrijk dat bepaalde bewegingen of reflexen gebruikt kunnen worden zoals bedoeld om goed toepasbaar te zijn later in het leven. Als je dan bedenkt dat een baby zich actief door het geboortekanaal heen wurmt tijdens de geboorte.... Wat betekent dat voor een baby die met een keizersnede ter wereld komt? Ik zie het gebeuren. Als we aan deze thema's gaan werken, de stress er van afhalen of de beweging kunnen integreren, ontstaat er ruimte om oude patronen die niet meer van dienst zijn los te kunnen gaan laten. Een zucht van verlichting en een stralend gezicht. Het verhaal is verteld, mag er zijn en kan dan nu eindelijk een plek krijgen. Welk verhaal wil jouw lichaam vertellen? Zit nog opgesloten, en is aandacht aan het vragen om tot bewustzijn te komen? Ik luister graag met je mee! Vera van Os-Keijzer www.tensia.nl Tensia - Koester de Moeder Encaustic Art
Deze maand een blog over een nieuwe hobby die ik sinds een paar weken heb ontdekt; bijenwas-tekeningen maken. Ook wel encaustic art genoemd. Half september startte Close2Nature een 30 Daagse met als onderwerp; Mijn Allergrootste Passie en de wereld. In het kader van; ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk wel dat ik het kan stapte ik nogal onbevangen de 30 Daagse in. Op dag 2 ging ik iedereen appen om de mooie tekeningen die toen waren ontstaan te laten zien. Ook nog met het idee; tsja dag 2 geen idee of ik de 30 dagen ga halen. Moeiteloos Maar wat bleek. Deze 30 Daagse bleek moeiteloos te volgen. Zelfs een half uurtje eerder opstaan voelde niet als een opoffering. En iedere dag, iedere tekening had weer een mooie boodschap of een inzicht. Wat een fijne reis. In het bijenwas-tekeningen maken komen een paar dingen bij elkaar; 1) Mooie kleurtjes 2) Het is supersimpel 3) Altijd een bijzonder resultaat 4) Uit je hoofd, in je gevoel Ogen Dicht Dus ook als je denkt dat je niet kan tekenen, zoals ik, dan kan je wel gewoon bijenwas-tekeningen maken. Ook is het fijn dat je het helemaal zelf kan invullen. Je kan bijvoorbeeld helemaal op intuïtie gaan. Met je ogen dicht kleuren pakken, maar je mag ook gewoon de kleuren gebruiken die je mooi vindt. De tekening is af als jij het af vindt. En dan komt het leukste; kijken wat je er in ziet. Karina van Close2Nature had daarvoor een mooie tool gegeven; geef je tekening 1 woord. Daarmee kom je gelijk tot een soort kern van de tekening en de boodschap die je er in kan zien. Meditatief Inmiddels is de 30 Daagse afgelopen, maar ben ik zelf lekker verder gegaan. Als mediatief momentje voor de dag van start gaat. Aandacht op afstand Ook zal de Aandacht op Afstand op Facebook vanaf de eerste maandag van november op basis van een bijenwastekening zijn, met het gegeven woord. Maar ook ruimte voor eigen interpretatie omdat iedereen ook weer iets anders ziet in dezelfde tekening. Net waar je oog op valt. Wil je meer weten? Kijk dan eens bij Close2Nature of Google op Encaustic Art. Wie weet waag je ook wel de stap om meer creativiteit in je leven te brengen. Vera van Os-Keijzer www.tensia.nl Tensia - Zorg voor Moeders P.s.; deze blog is geschreven vanuit mijn eigen enthousiaste ervaring met Close2Nature, ik krijg hier geen vergoeding voor :-) Wil je maandelijks de nieuwste blog automatisch in je mailbox ontvangen? Schrijf je dan hier in voor de nieuwsbrief. En kies zelf je welkomst cadeau! Ben je al ingeschreven voor de nieuwsbrief? Dankjewel dat je ervoor hebt gekozen om in verbinding te blijven ❤ Heb je interesse in 1 van de welkomst cadeaus laat me dat dan even weten, dan stuur ik je die als trouwe nieuwsbrieflezeres graag toe. Wandelen is de haast uit je hoofd halen en kijken wat er overblijft Allereerste begin Al sinds het allereerste begin van onze relatie zijn mijn man en ik samen aan het wandelen. Ons eerste weekend weg was de etappe Vorden - Zelhem van het Pieterpad. Zestien kilometer, en ik was gesloopt. En verkocht. Heerlijk de hele dag buiten, je gedachten kunnen laten gaan. In 1 rugzak zit alles wat je nodig hebt. Zeker op een koude dag, lekker rozig aankomen en spieren voelen waarvan je het bestaan niet had vermoedt. Franse Alpen Het Pieterpad werd voltooid en daarna vervolgd naar Nice. Een zeker nog 20 jarenplan, zijn we inmiddels in de Franse Alpen aanbeland, en wandelen de kinderen mee. Nu ben ik in de veronderstelling dat we na 18 jaar huwelijk nog erg fijn samen kunnen leven, mede door alle wandelervaring. Pijn Want wandelen is absoluut niet alleen maar leuk! Na de eerste 10 kilometer steken de eerste pijntjes de kop op. Zo af en toe loop je verkeerd, en zal je toch samen verder moeten. Het kan zomaar de hele dag regenen. Of je lief heeft in de voorbereiding een bladzijde overgeslagen waardoor de route opeens 10 kilometer langer wordt naar het enige hotel in de verre omtrek. En niet te vergeten altijd die ene vervelende klim net voor het einde als je er helemaal klaar mee bent, en alleen nog maar wil douchen. Kortom de perfecte cursus omgaan met tegenslagen. Doorzetten en niet zomaar opgeven blijft het motto. Relatietherapie Behalve als relatietherapie is wandelen de ideale manier om aan je conditie en gezondheid te werken. Je spieren komen wel lekker in beweging maar weinig kans op overbelasting zoals bij hardlopen. In ons zittende bestaan snakt ons lichaam naar beweging. Tempo Wandelen gaat niet sneller dan het gaat. Dat betekent dat je je zal moeten overgeven aan je eigen tempo. En dat tempo ligt over het algemeen een stuk lager dan het dagelijkse tempo waarmee wij door het leven gaan. Nu woon ik natuurlijk wel in een grote stad, en het is het wellicht anders in andere delen van het land, maar wat mij het meest opvalt tijdens het wandelen is hoe iedereen vooral zo 's ochtends vroeg loopt te rennen. Letterlijk naar de tram of bus. Of figuurlijk racend op de fiets en over gefrustreerde automobilisten verder maar te zwijgen. De meest gehoorde opmerking van ouders tegen hun kinderen; "schiet nou eens op." Wat hebben we toch een haast met zijn allen. Krijgen we nou stress van het haasten, of haasten we ons vanwege stress? Aan de slag Ga vandaag eens een frisse neus halen en maak een wandeling. Nee het hoeft allemaal niet gelijk heel ver, moeilijk en zwaar. Een half uurtje iedere dag of twintig minuten, tien voor mijn part om te beginnen. Kijk waar jij in je leven wandelen kan toevoegen. Ik hoor graag van je of je verandering merkt. In je dag, in je lijf, in je leven. Vera van Os-Keijzer
www.tensia.nl Tensia - Zorg voor Moeders Wil je maandelijks de nieuwste blog automatisch in je mailbox ontvangen? Schrijf je dan hier in voor de nieuwsbrief. En kies zelf je welkomst cadeau! Nazomer
De natuur biedt prachtige metaforen, en is een superfijne coach. Met onze heerlijke seizoenen hoef je alleen maar naar buiten te kijken wat daar gebeurt, en of het ritme van jouw leven daar een beetje op aansluit. Oogst Op dit moment bevinden we ons in de nazomer, de periode van de oogst. Hoe ziet jouw oogst er uit ? Valt het mee of valt het tegen? Is er een overvloed zoals op de foto, waarmee je vol vertrouwen de herfst en winter tegemoet kan zien. Of kijk je innerlijk uit over een droog en dor landschap. Verandering Dit is ook een mooi moment om eens na te denken wat je wilt gaan veranderen om de volgende oogst wel een succes te maken, mocht het nu niet naar je wens zijn. Was er bijvoorbeeld voldoende voeding en vruchtbaarheid? Heb je aandacht gegeven aan wat je wilde, en de stappen daarvoor gezet? De juiste zaden geplant en water gegeven? Heb je dat wat mocht gaan ontkiemen voldoende beschermd? Of heeft het leven je bij de kladden gegrepen, en heeft een orkaan alles verwoest wat je tot zover had opgebouwd. Kan je je alleen nog maar stevig vasthouden om overeind te blijven en de puinhopen overzien. Want niet alles in het leven valt te controleren en te plannen. Hoe dan ook, het troostende van de natuur is dat je ziet dat alles ook weer een nieuw begin heeft. En geldt dat ook niet voor ons leven? Maag en Milt meridiaan Vanuit de Chinese Geneeswijzen zijn de maag en milt meridiaan verbonden met de nazomer. Samen met de kleur geel. Maagmeridiaan(yang) heeft de thema's tevreden/ ontevreden, nee zeggen, meer begrip voor anderen dan voor jezelf. Miltmeridiaan (yin) heeft de thema's rust, ontspanning, zorgen/ zorgeloos. Pas op de Plaats Een pas op de plaats is waar de nazomer je voor uitnodigt. Hoe is de balans? Kan je tevreden terug kijken, of wringt er iets, maak je je misschien wel teveel en onnodig zorgen? In deze periode mag je het even laten bezinken voor zich weer een nieuw seizoen aandient. Nieuw begin Ga in de herfst die gaat komen eens goed opruimen, om in de winter te gaan rusten en de plannen te laten borrelen. En misschien is het zelfs wel nodig om alles maar eens een jaartje te laten zoals het is; braak te laten liggen. Want ook dan volgt er vanzelf weer een nieuwe cyclus. Kan jij dat vertrouwen hebben? Vera van Os-Keijzer www.tensia.nl Tensia - Zorg voor Moeders Wil je maandelijks de nieuwste blog automatisch in je mailbox ontvangen? Schrijf je dan hier in voor de nieuwsbrief. En ontvang gelijk gratis 7 fijne Energieoefeningen. Brainstormen
Tijdens een rondje Sloterplas met jongste zoon waren we aan het brainstormen hoe hij volgend schooljaar net even wat hoger zou kunnen scoren voor wiskunde. Zodat hij in het derde jaar echt een keuze heeft voor een vakkenpakket in plaats van dat er iets afvalt omdat je een puntje tekort komt. Mijnenveld Heel voorzichtig was ik wat ideeën aan het onderzoeken/ aandragen want het blijft natuurlijk ook een mijnenveld, je puber aansporen tot activiteit. Zeker activiteiten die iets met school te maken hebben. Dus na wat ideeën te hebben geopperd van hulp vragen aan papa/broerlief/klasgenoten en, doe eens gek, de docent. Of desnoods wat huiswerkbegeleiding, kwam hij zelf met deze geweldige metafoor waar de schoen wringt; zijn innerlijke snoozeknop. Verleiding Die snoozeknop op je wekker die je verleidt om nog even een paar minuutjes te blijven liggen, en dan nog een keer, en dan nog een keer. Aah nog een keertje dan. Waarna je dag waarschijnlijk begint met in de haast schieten omdat die laatste keer je gelijk op een achterstand heeft gezet die je die dag niet meer in lijkt te kunnen halen. Want het was niet zozeer dat hij hulp nodig had maar dat hij eerst misschien wel eens kon beginnen met huiswerk maken en bijhouden. En daarbij had hij dus last van zijn innerlijke snoozeknop oftewel uitstelgedrag. Alleen is de innerlijke snoozeknop natuurlijk een veel leuker begrip. Zodra je merkt dat je denkt aan huiswerk, snel op je innerlijke snoozeknop drukken. Nog even iets anders doen, maakt niet uit wat. Zelfs buitenspelen wordt een heerlijk alternatief. Tijd, aandacht en energie En kennen we allemaal niet dat fenomeen in meer of mindere mate? Meer tijd en energie besteden aan het uitstellen van iets dan dat het duurt als je het gelijk aanpakt en klaar bent. Wanneer ik merk dat mijn innerlijke snoozeknop teveel indruk is het eerste wat ik me voorhoud; hoe voel ik me als dit klaar is? Ga ik het hele weekend denken aan wat ik moet gaan doen. Of ga ik het nu gelijk doen en kan ik mijn tijd, aandacht en energie aan iets leukers gaan besteden. Haakje Wij hebben nu in ieder geval een leuk haakje om het huiswerk maken bespreekbaar te maken. Lukt het een beetje of gaat je innerlijke snoozeknop met je aan de haal? Leerzaam En nu maar afwachten of het ook gaat werken in de weerbarstige puberpraktijk. Nu nog lekker aan het genieten van vakantie zijn goede voornemens snel gemaakt. Het wordt vast weer een interessant en leerzaam schooljaar voor deze moeder. Vera van Os-Keijzer www.tensia.nl Tensia Coaching - Lekker in je Moedervel Wil je maandelijks de nieuwste blog automatisch in je mailbox ontvangen? Schrijf je dan hier in voor de nieuwsbrief. En ontvang gelijk gratis 7 fijne Energieoefeningen cadeau. |
Categorie
All
|