Eigenwijs

De afgelopen tijd staat in het teken van verhalen van mensen die heel eigenwijs zijn. Of zijn ze eigen-wijs? 

Zo lees ik een verhaal van een vrouw die gediagnosticeerd wordt met MS. Na een tijdje de reguliere behandeling te hebben gevolgd wil zij graag "alternatieven" proberen, en wordt door de neuroloog de deur gewezen.

Of een andere moedige vrouw met de diagnose alvleesklier kanker. Zij krijgt vooral te horen dat 95% deze ziekte niet overleefd. Wanneer zij de voorgestelde chemo niet de beste optie vindt wil ook haar behandelend arts niets meer voor haar doen.

Met beide vrouwen gaat het goed. Zij zochten verder en vonden mensen die open stonden om mee te gaan op hun weg, zowel regulier als alternatief.

Is dit een pleidooi voor alternatieve geneeskunde en tegen regulier? Nee zeker niet!
Het is vooral een pleidooi voor samenwerking. Het beste van regulier en alternatief combineren. Met als uitgangspunt de mens centraal die zijn of haar eigen wijsheid mag aanspreken, en weet wat goed voor hem of haar is.

Deze verhalen inspireren mij om nog meer naar mijn lichaam te luisteren. En niet zo maar de macht aan iemand anders te geven, hetzij een arts hetzij een therapeut, die wel zal weten wat goed voor mij is. 

En tegelijk staat mijn wereld ook op zijn kop door deze verhalen want het blijkt dat "de" waarheid niet bestaat en dat het aan onszelf is onze waarheid te zoeken. Verhalen die ik altijd voor waar heb aangenomen staan op losse schroeven. Wetenschap blijkt ook een geloof waar soms andere belangen zoals geld zwaarder wegen dan het wel-zijn van mensen.

Het rommelt en het borrelt in mij. Soms verdrietig, soms opstandig. Soms lamgeslagen en dan weer rustig met vertrouwen. Een uitnodiging om zelf de verantwoordelijkheid te nemen, en te gaan bouwen aan en vertrouwen op mijn eigen-wijsheid.