Strijd
Over heel veel zaken in de opvoeding zitten manlief en ik redelijk op 1 lijn. Dat wil zeggen dat hij meestal mijn ideeën kan volgen en daarmee kan instemmen :-) Er is echter 1 zaak waar we het niet over eens raken, en dat is eten. Ik heb het mijn ouders vroeger echt heel lastig gemaakt want ik was zo'n kind dat niets at en niets lekker vond. En met de dreiging "dan eet je maar niets" had je mij niet te pakken, want dan at ik gewoon niet. Dat gaf mijn moeder dan weer een stuk meer stress dan dat het mij gaf. Bord leeg eten Mijn man is van de school; eet je bord leeg en wees dankbaar voor wat met zoveel aandacht voor je is klaar gemaakt. Voor mij is eten niet zo belangrijk, wat vanuit mijn geboorteverhaal heel goed te verklaren valt, hij kan niet zonder. Wellicht ook goed te begrijpen vanuit zijn geboorteverhaal maar daar mag ik hem niet teveel mee lastig vallen :-) Tweestrijd Wat onze kinderen betreft snap ik hen dus heel goed als ze iets niet lekker vinden of willen eten. Eten opdringen voelt voor mij echt heel akelig. Tegelijkertijd worstel ik ook met "beleefd" en "eten wat de pot schaft." Om nog maar te zwijgen over de praktische invulling van; wat zullen we vandaag weer eens eten, met alle wensen en voorkeuren. Manlief zit meer op de lijn "niet zo zeuren." En dat gaf nogal eens wat wrijving deze tegenovergestelde meningen. Waar de kinderen uiteraard van profiteerden. Want die voelen als geen ander aan als papa en mama niet op 1 lijn zitten. Kinderen eten wat ze kunnen verteren Tot ik deze zin hoorde; "kinderen eten wat ze kunnen verteren." Zo'n heerlijk muntje dat dan zomaar kan vallen. Als je hier van uit gaat dan kan je alle (voor)oordelen die we hebben rondom eten verder los laten. Het gaat niet om pesten of je zin doordrijven. Ondankbaar en verwend gedrag of onbeleefd. Kinderen weten heel goed wat goed voor hen is, en geven aan wat wel en niet goed valt. Wat wel of niet te verteren is. En dat is voor iedereen verschillend. Luisteren naar het lichaam Natuurlijk hoort proeven erbij, maar bovenal respect voor het "weten" van je kind. Want is dat niet het belangrijkste wat we onze kinderen mee kunnen geven? Dat zij luisteren naar hun eigen lichaam. Heb jij een alleseter? Of worstel je ook hoe te dealen met alle lustikniet's? En hoe voelt deze zin voor jou? Ik hoor/ lees het graag. Warme groet, Vera van Os-Keijzer www.tensia.nl Tensia Coaching - Lekker in je Moedervel Wil je maandelijks de nieuwste blog automatisch in je mailbox ontvangen? Schrijf je dan hier in voor de nieuwsbrief. En ontvang gelijk gratis 7 fijne Energieoefeningen.
0 Comments
|
Categorie
Alles
|