In hoeverre is gezondheid maakbaar? Graag geloven we, ik zelf voorop, dat we invloed hebben. Als je nou maar gezond eet, voldoende beweegt, niet rookt en weinig alcohol gebruikt dan komt "het" wel goed. Natuurlijk zal het invloed hebben, je zal alleen nooit weten hoeveel. Want voor een groot deel kan je ook gewoon pech hebben. Zoals ik zelf ondervond een paar maanden geleden.
Tijdens een griep greep een pukkel zijn kans zich razendsnel te ontwikkelen tot een flink abces. Toegegeven; mijn "ik zet even door" en "dit is toch geen spoed" mentaliteit droegen niet bij tot tijdig ingrijpen. Met als gevolg een flinke (open) wond op mijn schouderblad. Opeens was ik patiënt. Weliswaar gelukkig alleen poliklinisch maar toch. En dat in een periode waarin ik net lekker bezig was; ik dronk groene smoothies (lees hier meer over dat avontuur), ging twee tot vier keer per week naar yoga, had een leuke en ontspannende hobby gevonden, geminderd met koffie drinken en ondervond in het algemeen niet zoveel stress. Bizar en ook echt wel oneerlijk gezien mijn veronderstelde "invloed" Maar goed, het was niet anders. Zo kwam ik vanzelf in deel twee van de kop van deze blog; geduld..... Oei dat was een flinke uitdaging. Er gebeurde namelijk iets heel raars in mijn hoofd. Ik snapte niet zo goed dat ik toch echt wel flink ziek was. Steeds gingen de gedachten maar weer; ik moet aan het werk/ boodschappen doen/ voor de kinderen zorgen/ naar een begrafenis. Het duurde echt wel een flinke week eer ik me realiseerde; ok dit gaat allemaal even niet, ik ben ziek. Pas toen ik zover was kwam er ook rust. En zag ik dat eigenlijk niemand iets van mij verwachtte, alleen ik zat mezelf zo in de weg. Verder deed ik nog een paar interessante observaties; - bij de twee dichtstbijzijnde apotheken waren geen pro biotica beschikbaar. Er zijn studies die aantonen dat pro-biotica bijwerkingen als diarree kunnen verminderen en ook de weerstand na de kuur sneller helpen opbouwen. In het buitenland wordt het altijd meegegeven bij antibioticakuur. In Nederland kijken apothekers je glazig aan - werkdruk in de zorg Als verpleegkundige had ik er al ervaring mee, de werkdruk in de zorg, maar blijkbaar was ik het alweer vergeten. Even mocht ik mij weer verbazen dat op een plek waar gewerkt wordt aan de gezondheid van mensen er een ziekmakende cultuur heerst in de zin van opschieten, en zoveel mogelijk mensen zien in een zo kort mogelijk tijd. - zorg voor de hele mens Het viel mij op dat de chirurg zich alleen maar bezig hield met mijn wond. Afgezien van 10 keer dezelfde vraag of ik diabetes had, wat de wondgenezing zou vertragen, is mij geen 1 keer gevraagd hoe ik mij voelde. Het helpt ook niet dat ik ieder bezoek andere doctoren en verpleegkundigen tegenkwam. - lang leve de "alternatieve" geneeswijzen Heel blij was ik met de goede en fijne therapeuten die ik in de loop van de jaren om mij heen heb verzameld, de acupuncturist en kinesioloog in het bijzonder. Daar kon ik met mijn andere klachten terecht. Pijn, vermoeidheid en algehele malaise. En was er even aandacht voor mijn hele lijf en persoon. Super aanvullende en broodnodige zorg. - wat is ons lijf toch knap Een gat van 8 bij 10 centimeter en drie centimeter diep is gewoon weer dicht gegroeid. Miljoenen cellen zijn er aangemaakt. Doet dat lijf helemaal zelf. Zo bijzonder. Heel dankbaar was ik dat na ruim twee maanden de wond weer dicht was gegroeid. En ik weer gewoon mens kan zijn in plaats van een patiënt. Geduld blijft nog even aan de orde want het energiepeil is nog wankel. Iedere keer blijkt maar weer dat gezondheid toch het grootste goed is. P.s; altijd leuk dat het Engelse woord voor geduld, patient is......
0 Comments
|
Categorie
Alles
|