Confrontatie
Het duurde even, deze blog. Hoewel het idee er al wel langer was kwam ik er niet toe ook daadwerkelijk te gaan schrijven.
En dat kan best eens te maken hebben met het thema; Winter.
De winter is in de Chinese geneeskunde verbonden met het Water element.
Het element waarin de kringloop letterlijk tot een einde komt. We hebben het dus over de dood.
Niet een thema waar ik al vrede mee gevonden heb. Dood vind ik nog steeds een vervelend begrip. Het is zo definitief, zo weg, zo nooit meer.

Afleiding
Is het daarom dat we de winter inluiden met veel licht en feestelijkheden? Om nog maar even weg te kunnen blijven van de o zo  serieuze ondertoon van dit seizoen? Komt januari daarom des te harder aan omdat je er dan niet meer voor weg kunt lopen? De winter duurt nog lang, het komt nu echt op jezelf aan.

Yin
Het andere aspect van de winter en het waterelement is iets waar ik mij juist wel erg thuis bij voel.
Winter is ook het ultieme Yin. Naar binnen keren, rusten. Weer verbinding maken met jezelf. Stilstaan om eens te kijken, te voelen wat er in je leven, in je lichaam gebeurt.

Dan kan het best zo zijn dat je jezelf tegenkomt. Hoe comfortabel kan jij met jezelf zijn? Of wordt alle onrust steeds weer gecreëerd om juist die ontmoeting uit de weg te graan?
Leg je hand maar even op je hart als je dit bij jezelf ontdekt. Het is ok. Inzicht is de eerste stap naar verandering.

Noodzaak
Toch is deze periode van rust noodzakelijk om straks weer met volle energie het volgende seizoen in te kunnen gaan; de Lente.
Je hoeft maar naar buiten te kijken om het te zien en te begrijpen. De dorre, doodse aanblik is alleen maar schijn. Er worden volop krachten verzameld voor de volgende fase.

Angst
De emotie die gekoppeld is aan het water-element is angst. Ook alweer zo'n emotie die we lastig vinden. Vaak zo ongrijpbaar en niet te controleren. Een vervelend gevoel die we het liefst zo snel mogelijk wegdrukken. Alleen houden emoties niet van wegdrukken. Dat gaat wel een tijdje goed totdat het teveel wordt en de deksel er af springt.

Blaas Meridiaan
De Yang Meridiaan in het water-element is de Blaas-meridiaan. Een hele lange meridiaan die bijna je hele rug bestrijkt. Beginnend in je binnenste ooghoek om te eindigen aan de buitenkant van je kleine teen.
Controle gaat deze meridiaan over. Heb je het gevoel van controle. Of voel je je gecontroleerd?

Nier Meridiaan
Als Yin meridiaan vinden we de Nier-meridiaan in het water-element. Beginnend onder de bal van je voet, met een cirkeltje in het enkelgebied langs de voorkant van je lichaam om te eindigen net onder je sleutelbeen.
De Nier-meridiaan is verbonden met je levens-energie. Nieuwe uitdagingen aan gaan, maar ook angst om fouten die gemaakt kunnen worden.

Groeien
Al met al een heel interessant seizoen en element. Als je het aandurft is het een mooi seizoen om juist weer verder te groeien. Jezelf te omarmen en je (levens) energie te versterken. Want juist in dit seizoen word je geconfronteerd met dat wat we in de huidige maatschappij het moeilijkst vinden; rust, naar binnen keren, even niets doen.
Bouwen aan je vertrouwen dat ook deze winter weer voorbij gaat, zoals alles in het leven. Dat de tijd je vanzelf weer nieuwe kansen brengt.

Wat brengt de winter jou?
Ik lees het graag!

Vera van Os-Keijzer
www.tensia.n

  Ieder moment en in ieder contact hebben we weer de keuze of we ons aanpassen....... of niet.

Nee
Vandaag had ik een hele interessante sessie met een jongetje van 8. Hij had er geen zin in!
Niet om te praten, niet in al die vervelende vragen, helemaal niet om te vertellen wat er gisteren in de klas was gebeurt, niet om op de bank te liggen, nergens in eigenlijk.
Meestal vinden kinderen het eerst best spannend maar daarna komen we vaak wel tot een samenwerking.
Dit jongetje niet. Het enige wat hij wilde was; naar huis.

Ik had wel bewondering voor hem. Want hij ging zich duidelijk niet aanpassen.
Zich niet zo gedragen dat ik hem een leuk lief jongetje vind omdat hij zo leuk mee doet. Niet voor zijn moeder de schijn ophouden. De kans voor lief nemen dat er iemand boos op hem zou worden omdat hij weigerde zich aan te passen.

Goede opvoeding
Dat vraagt best moed toch? Want hoe vaak staan wij kinderen toe om iets niet te willen?
Als ik eerlijk ben niet zo vaak. Ja thuis, en dan nog tot op zekere hoogte.
Maar zeker buitenshuis hou ook ik toch graag de schijn op van een "goede" opvoeding. Wat dat ook moge betekenen.
De grap die ik er naar de kinderen dan altijd van maak is dat zij aan anderen moeten laten zien dat ik ze goed heb opgevoed.
"Doe maar net alsof je een heel net opgevoed jongetje bent."

Paradox
De paradox hierin is dat veel mensen die niet zo lekker in hun vel zitten zich juist veel te veel aanpassen. Zichzelf onderweg kwijt geraakt zijn. Je zo op de wensen van anderen richten, of hoe het hoort dat ze niet meer weten wat ze zelf willen, voelen of denken.
Daar word je op den duur ook helemaal niet blij van.

Een dilemma dus. Omdat dit jongetje zo duidelijk aangaf niet te willen, hebben we besloten om ook niet verder te gaan. Van mij uit ook uit respect voor de grens die hij toch heel duidelijk meerdere malen aangaf.

Wijze les
De wijze les van een kinderarts schoot mij weer te binnen toen een meisje van 3 hem geen hand wilde geven, en ik haar als verpleegkundige aanspoorde om dat wel te doen, want ja de dokter kwam langs;
"Als een kind dat niet wil dan hoeft dat niet, en dan hoeven wij haar niet te dwingen"

Aanpassen dus; best een lastig dingetje. Want pas je je te weinig aan dan bestaat de kans dat je niet geaccepteerd wordt door school/ vrienden/ maatschappij.
Pas je je teveel aan dan bestaat de kans dat je daar weer ziek of ongelukkig van wordt.

Keuze 
In de eerste zin sla ik denk ik al de spijker op zijn kop.
Is aanpassen een keuze voor jou? Of ben je gewend om je altijd automatisch te schikken? Of gooi je automatisch de kont tegen de krib als het andere uiterste?

​Je kunnen aanpassen is best een handige overlevingsstrategie voor een mens die als groepsdier afhankelijk is van sociale interacties.
​
En toch is en blijft de keuze aan jou!

Al een aantal jaren hebben wij een compromis met de kinderen over de invulling van onze zomervakantie.
Wij kiezen voor een paar dagen wandelen, en daarna mogen zij beslissen waar we de andere twee weken naar toe gaan.

Afgelopen zomervakantie stond er voor het eerst een nachtje wild kamperen op het programma. Eerst een stevige klim en dan de tent opzetten boven op de berg.

Best een beetje spannend want je moet wel op elkaar kunnen bouwen daar boven in het niets.

De oudste is meestal al niet bijster enthousiast over onze sportieve uitstapjes en dit jaar had hij echt de kont tegen de krib gegooid. Maar wij staken lang het hoofd in het zand onder het mom van dat komt wel goed.

Helaas, het bleek dat we toch meer hadden moeten investeren in de communicatie.
Alle neuzen dezelfde kant op krijgen, dat komt niet vanzelf goed. We hadden vooraf de verwachtingen beter moeten uitspreken en het commitment van ieder gezinslid checken lang voordat we op reis gingen.

Puntje bij paaltje was de rugzak van de oudste compleet inefficiënt ingepakt. Gingen we pas rond 11;00 uur echt op pad. Veel te laat en te warm in juli.
Uiteindelijk bleek manlief ook niet fit genoeg en hebben we de tocht verder afgeblazen.

Zoals wij ervan uit gingen dat het gaandeweg wel goed zou komen, zo gaan veel aanstaande ouders ook beginnen aan het avontuur dat ouderschap heet.

Voor de voorbereiding op de bevalling wordt vaak nog wel een cursus gevolgd.
De periode na de bevalling lijkt echter 1 groot zwart gat.
Want je weet natuurlijk ook nog niet wat je niet weet.

De meeste aanstaande ouders denken; het komt wel goed.
Alleen blijkt vaak het romantische idee van samen een kindje krijgen de meest ultieme relatietest te zijn.

Ook hiervoor geldt; bereid je voor.

Om aanstaande ouders hierbij te helpen heb ik een vraag en antwoordspel gemaakt.
Zodat je alvast tijdens de zwangerschap met elkaar in gesprek  gaat over de verwachtingen die je van elkaar hebt.
Een begin maken in begrijpen en verbinden. De basis leggen om ook in uitdagende tijden samen verder te kunnen.

Wil je gelijk aan de slag? Dat kan!
Download hieronder jullie 10 vragen;

Nu tijd investeren om straks samen sterk te staan. Dat is voor iedereen fijn.

Vera van Os-Keijzer
www.tensia.nl
Tensia - Postpartum Wellness

Waarom zou ik een Postpartum Doula nodig hebben?

Dat is toch wel de meest gestelde vraag met als vervolg; we hebben in Nederland toch kraamzorg.

En ja gelukkig hebben we kraamzorg. Een Postpartum Doula is zeker ook geen vervanging maar juist een aanvulling.

Want wanneer de kraamzorg na 8 dagen de deur weer achter zich dicht trekt sta je voor een grote uitdaging; hoe ga je de zorg voor je eigen herstel en de zorg voor de baby combineren?

Omdat jouw herstel van zwangerschap en bevalling langer duurt dan 8 dagen. Daar mag je minimaal 6 weken voor uit trekken.

💙Een Postpartum Doula is er speciaal voor jou als moeder. 
💛Een Postpartum Doula kan je stok achter de deur zijn om niet gelijk in de vaart der volkeren meegesleurd te worden en te snel weer actief zijn
🧡Als Postpartum Doula sta ik altijd aan jouw kant. Geen ongevraagde adviezen of verborgen agenda
💜Een Postpartum Doula ben je geen 'dankbaarheid' verschuldigd zoals dat met familie en vrienden soms wel kan voelen
❤Aan een Postpartum Doula durf je misschien soms gemakkelijker te vertellen hoe het echt met je gaat. Je hoeft je niet groot te houden. 
💚 Een Postpartum Doula heeft kennis over jouw specifieke behoeftes in deze periode. Je hoeft nergens om te vragen.
🧡 Je valt niet in het zorg-gat dat we voor moeders hebben gecreëerd  Na alle zorg en aandacht tijdens de zwangerschap en bevalling is dat er na de bevalling veel minder. Als Postpartum Doula reis ik het hele eerste jaar met je mee.

Dus daarom, en nog zo veel meer ben je blij als je een Postpartum Doula in je team hebt.

Vera van Os-Keijzer
www.tensia.nl
Tensia Postpartum Wellness

Het lijkt soms wel of er bijna tegelijkertijd met de conceptie er ook nog iets anders begint  te groeien in moeders.
Dat samen met de ontwikkeling van je baby in je buik, tijdens de bevalling en al die jaren erna in het moederschap een trouwe metgezel wordt.

Het schuldgevoel!

Welke moeder kent het niet? En waarom lijken vaders er zoveel minder last van te hebben?

Wellicht gaat het over alle keuzes waar je als vrouw opeens voor komt te staan op het moment dat je zwanger bent.

Keuzes die soms gaan over leven of dood. Keuzes waar de maatschappij een mening over heeft. Keuzes die politiek gekleurd zijn.
Keuzes waarbij je soms het gevoel hebt dat wat je ook kiest er altijd nadeel aan lijkt te kleven.

Keuzes die de kleine baby in je buik beïnvloeden, en voor wie jij je leven zou opofferen als dat van je gevraagd wordt. Zonder twijfel.

Een goede moeder. Dat willen we natuurlijk allemaal zijn voor onze kinderen. Voor vrouwen hangt er ook nogal wat van af om als een "goede" moeder beoordeelt te worden.
Kinderen werden en worden ook afgepakt van moeders die het naar de de toen geldende of huidige maatstaven niet goed doen.

Toch bestaat er weinig overeenstemming over wat een "goede" moeder nou precies is of doet. In ieder geval niet in woorden gevat. 
Een "slechte" moeder daarentegen daar hebben we een overvloed aan woorden voor. Meestal hebben die betrekking op iets teveel of te weinig doen, in de ogen van de ander.

Een schuldgevoel is daardoor snel geboren. 

Het moederschap is een leerproces met veel vallen en opstaan. Net als met andere dingen die je in je leven moest of wilde leren. Nu hangt er alleen de verantwoordelijkheid voor een ander levend wezentje aan vast.

Hoewel schuldgevoel kan helpen om voortaan anders te reageren, of een situatie anders aan te pakken, is een blijvend schuldgevoel blokkerend. Het sluit je af van de ander. Zeker als er ook nog schaamte de kop op steekt dan is er een terugtrekkende beweging, naar binnen, op slot.

Als niemand hier maar nooit achter komt.

Kan jij je reis door het moederschap echter als een leerproces zien, en spijt hebben van keuzes die je eerder maakte en daar berouw over tonen, dan bouw je aan de relatie.
Laat je zien dat je ook maar een mens bent.

Wat alle moeders gemeen hebben is de liefde voor onze kinderen. Hoe we deze liefde tonen is voor iedere moeder uniek.
Leer met liefde te kijken naar wat jij te bieden hebt.
Fouten maken mag.
Kinderen zijn vergevingsgezind. Jullie zijn samen op een vrolijk avontuur dat soms een beetje eng is.

​Vera van Os-Keijzer
www.tensia.nl
Tensia Postpartum Wellness

De opluchting of verlichting op het gezicht van de pasgeboren moeder als ik haar buik heb ingewikkeld een paar dagen na de bevalling, is met geen pen te beschrijven.

Bij elkaar gehouden, beschermd, geborgen, gekoesterd. Zijn maar een paar van de woorden die ik langs hoor komen.
Of dat de schouders zich kunnen ontspannen.
En er wordt heel veel gezucht.
Niet meer het gevoel hebben dat je jezelf overeind hoeft te houden.
Maar steun en support voelen in deze eerste kwetsbare periode.

Samen met de buik en voetmassage maken we er ook een echt verwen moment van.

Wel voel ik me altijd een beetje in de spagaat. Want een pasgeboren moeder geef je bij voorkeur geen nieuwe informatie. 

Daarom heb ik bedacht een workshop Belly Binding voor zwangere moeders te organiseren.
Zodat we het informatie gedeelte al achter de rug hebben. 

En jij als pas bevallen moeder je alleen maar op het gevoel hoeft te richten. En je pasgeboren baby natuurlijk.

Van sluitlaken tot Beng Kung Belly Binding
Er is niet 1 perfecte manier om je buik wat extra stevigheid en comfort te geven na de bevalling.

In deze workshop verkennen we de verschillende opties, en kan je alvast een gevoel krijgen welke manier het beste bij jou en jou manier van leven past.

We bekijken de voor - en nadelen van de verschillende methodes, en je krijgt de mogelijkheid om te oefenen. Voorzichtig uiteraard want we gaan geen zwangere buik strak inwikkelen.

Zodat je na de bevalling niet nog meer informatie tot je hoeft te nemen. en je lekker in je bubbel kunt blijven.

Kijk voor mee info, data en aanmelden op;
www.tensia.nl/workshopbellybindamsterdam.html

Een warm welkom is fijn. Dat heb je vast wel eens zelf ondervonden. Je stapt ergens binnen, de mensen zijn hartelijk er werd op je gewacht. Ga lekker zitten, kom binnen en ontspan. Welkom mooi mens wat fijn dat je er bent.

Conceptie
Tijdens de zwangerschap en geboorte zijn er een paar momenten dat het gevoel van al dan niet welkom zijn extra binnenkomen.
Het begint al bij de conceptie; is er een kinderwens? Zijn beide ouders er mee bezig een kindje te verwelkomen? Of is dat helemaal niet het geval?

Baarmoeder
Hoe voelt de baarmoeder tijdens het moment van innesteling? Het eerste fysiek contact, de eerste hechting tussen moeder en kind. De baarmoeder onthoudt alles. Verdriet kan hier zijn opgeslagen door eerdere miskramen of niet levend geboren kinderen.
​
Ontdekking
Dan krijg je het ontdekkingsmoment. Het eerste moment van kennismaking; hoe reageert de wereld op mijn komst?
Hoe graag we ook willen geloven in de rozengeur en maneschijn, roze wolken en blijdschap. Voor heel veel ouders kan dit moment een oeps moment zijn geweest.
Een ongelukje, een cadeautje, een verassing, kinderen kreeg je gewoon tot "ik wil dit helemaal niet."

Omgeving
Deze momenten en de ervaringen die verder tijdens de zwangerschap worden opgedaan bepalen mede hoe een baby de geboorte ervaart en de eerste fysieke kennismaking met de buitenwereld.

Een warm, zachte, ontspannen omgeving en bij je moeder bijkomen maakt een heel andere indruk dan paniek, fel licht, kou, haast en spanning.
Gelijk alleen in je bedje op een zaal met nog 10 andere baby's.

Met andere woorden; hoe was jouw welkom na de geboorte? En werden hierbij de eerste indrukken van welkom zijn bevestigd of stonden ze juist haaks op wat je eerder was gaan verwachten?

Zenuwstelsel
Al deze factoren hebben jouw zenuwstelsel, en jouw verwachtingen van de wereld waarin je terecht zou komen gevormd.
Gericht op overleven heeft je lichaam bepaalde genen aan gezet en juist andere weer uit. Net dat wat nodig is voor de optimale overlevings-stand.

(H)erkennen
Gedane zake nemen geen keer. Als jouw welkom niet gelijk heel warm was dan is dat wat er is gebeurt. Niet om iemand iets kwalijk te nemen.
Wel kan je hierin gaan herkennen wat je in het hier en nu wellicht belemmert.
En voor jezelf gaan begrijpen dat je nu niet meer die kleine, afhankelijke baby bent maar een volwassene die andere keuzes mag gaan maken. Met een andere bril op naar de wereld mag gaan kijken.

Kind
Als je een ouder bent van een kind waar dit speelde kan je ook met deze bril op naar je kind gaan kijken.
Zijn nieuwe situaties spannend? Is er een extra gevoeligheid voor acceptatie of afwijzing? Is het lastig om afscheid te nemen? Kan je dat snappen en begrijpen als je naar je kind kijkt?
En een extra knuffel geven in plaats van het gedrag afwijzen wat juist een vicieuze cirkel in gang zet. Want dat afwijzen was al een gevoeligheid.

De natuur maakt geen vergissingen, ook ben je geen ongeluk, mislukt of ongewenst. De omstandigheden waren misschien niet optimaal maar je bent er.

Welkom
Je bent welkom mooi mens, deze wereld heeft jou nodig.

Vera van Os-Keijzer
www.tensia.nl
Tensia Pre - en Postpartum Wellness

"Ik dacht ik kan dit helemaal niet!"

Zomaar een zin uit een gesprek met een vriendin die ook zo'n 16 jaar geleden moeder werd.
Het blijkt dat we ons in het eerste jaar na de geboorte van ons oudste kind precies hetzelfde hebben gevoeld. Overweldigd, vermoeid, van achteren niet meer weten dat je van voren leeft, verdwaasd en af en toe verdwaald onze weg proberen te vinden in deze hele nieuwe wereld waarin we terecht waren gekomen; het moederschap.

Schaamte
Hebben wij dat toen met elkaar gedeeld? Nee daar hadden we geen tijd voor. En we schaamden ons wellicht ook wel een beetje.
Ik in ieder geval. Want jeetje ik was toch die verpleegkundige die op de verloskamers en kraamafdeling had gewerkt. Met zoveel babyervaring draai je je hand toch niet om voor een bevalling en de zorg voor je baby?

Het tegendeel bleek waar. Acht uur per dag (of avond/nacht) voor een moeder en kind zorgen bleek toch iets heel anders dan 24 uur de verantwoordelijkheid voelen en dragen voor zo'n ieniemienie wezentje waarvan ik geen idee had wat hij nou communiceerde met mij.
Ik had de grootste moeite mijn hoofd boven water te houden in alle verwachtingen die ik van mezelf had en de verwachtingen waarvan ik dacht dat de omgeving ze van mij had. 

Postpartum Doula
Deze ervaring is voor mij een grote drijfveer achter mijn werk als Postpartum Doula.
Wat ik vaak tegenkom is dat de moeders met oudere kinderen het meest enthousiast zijn als ze horen dat ik als Postpartum Doula moeders ondersteun en begeleid in het het eerste jaar na de geboorte van de baby. En dan niet zozeer met de baby als wel in het eigen groeiproces van moeder worden.

"O wat ik had ik jou graag gekend toen ik mijn kinderen kreeg" is de meest gehoorde opmerking van deze ervaren moeders. Die weten wat ze nu weten. Ook laatst nog van een 85 jarige moeder.

Natuurlijk hebben deze moeders het, net als ik, overleefd dat eerste jaar. Net zoals onze moeders en grootmoeders het hebben overleefd. Het is alleen de vraag of dat is wat je wilt; overleven? 

Een Zachte Landing
Een Zachte Landing in het Moederschap is wat ik iedere moeder gun. Dat je vanaf het begin je in liefde kan verbinden met je kindje in plaats van stress. Omdat dat fijn is voor jou als moeder en fijn is voor je baby.

Weet ook dat je in een maatschappij leeft waarin het niet gewoon is om de moeder de ruimte te geven om moeder te worden. Na de kraamzorg valt eigenlijk alle zorg voor moeders weg en komt het op jouw eigen initiatief aan. Juist op het moment dat jij het meest kwetsbaar bent en waarschijnlijk niet de energie hebt om ook nog voor jezelf op te komen.

Zelfzorgplan
Ben je nu zwanger? Gefeliciteerd!
​Nu is de beste periode om je alvast voor te bereiden op de periode na de bevalling; je Postpartum periode of ook wel Vierde Trimester.
Om jou en je partner een handje te helpen heb ik speciaal voor jullie Een Zachte Landing gemaakt, Vraag jouw Zelfzorgplan voor je Vierde Trimester nu aan;

​Steek je hand uit
Ben je pas bevallen en ben je niet lekker geland? Voel je je overweldigd, eenzaam, zit je niet lekker in je vel? Denk jij ook dat je "het" niet kan of vraag je je wanhopig af hoe andere moeders het voor elkaar krijgen?
Dan hoop ik lieve moeder dat je nu in ieder geval weet dat je niet de enige bent.
En ik hoop dat jij je hand uit gaat steken naar iemand die je vertrouwt of naar mij.
Omdat het anders kan en je niet in je eentje hoeft te blijven worstelen.

​Jij bent niet degene die faalt, je leeft in een maatschappij die faalt om jouw te ondersteunen in het moeder worden. Vergeet dat niet.

​Vera van Os-Keijzer
www.tensia.nl
Tensia -Postpartum Wellness

Tienermoeders, altijd een onderwerp voor controverse.
Ook een onderwerp waar ik persoonlijk ervaring mee heb. Als dochter van een tienermoeder.

De schrik van iedere ouder. Dat je dochter of zoon op jonge leeftijd thuis komt met het bericht dat zij/ zijn vriendin zwanger is. Niet wat je voor je kind wenst. Het onschuldige leven is op dat moment voorbij. Veel zorgen en drama. Met een paar ingewikkelde keuzes om te maken.

Je opleiding niet af kunnen maken, daardoor geen baan of niet zo'n goede baan vinden. Geldzorgen, jeugdhulpverlening. Allemaal associaties die mensen vaak hebben met tienerzwangerschappen.

Gelukkig hebben wij een ander verhaal. En het grootste verschil in dit verhaal is dat mijn moeder zich onvoorwaardelijk gesteund wist door haar moeder, mijn oma,

Welke keuze mijn moeder ook maakte. Het kindje houden of niet, wel of niet trouwen. Alles was goed. En dat in de jaren 70 waarin de meeste ouders zich schaamde als zoiets in de familie gebeurde. En de dochter in kwestie verstopt werd in een klooster of bij familie ver weg, als het niet gelukt was om haar te laten trouwen. Vaak met een gedwongen adoptie als gevolg.

Zoveel leed, is er moeders en kinderen aangedaan om maar niet aan de buitenwereld te laten zien hoe zondig je dochter zich had gedragen. Schande en schaamte over de gehele familie bracht.

En nee een tiener zwangerschap is niet ideaal. Zeker niet als het lichaam van de moeder nog niet volgroeid is. Ook voor een baby geen ideaal startpunt omdat het in de meeste gevallen een onverwachte, ongeplande en vaak ook een ongewenste zwangerschap betreft, 

Wat wij als maatschappij kunnen doen is in ieder geval de meisjes die dit overkomt steunen. Want ook anno nu hebben deze meiden toch vooral nog steeds last van de omgeving met hun oordelen en meningen. Last van schaamte die ook nog vandaag de dag nog overheerst en de 'juiste' keuze in de weg kan staan.

Wat de juiste keuze is is uiteraard aan de moeder zelf. Zolang het maar haar keuze is.

​Vera van Os-Keijzer
www.tensia.nl
Tensia - Koester de Moeder