Sorry

Soms doe je het als moeder helemaal fout. En dat geeft niet. Want moeders zijn net mensen en alle mensen maken fouten. Dus moeders ook.

Dikke tranen
Zo had ik een huilende jongste zoon in de geïmproviseerde kappersstoel. Hij had mij gevraagd alleen de onderkant van zijn haar te knippen. Maar met drie kruinen op het achterhoofd en mijn beperkte kapperstalent had ik gelijk alles met de tondeuse bewerkt. Omdat ik het beter dacht te weten. Dat wat hij wilde er toch heel raar uit zou zien.

Niet zo zeuren
Mijn eerste reactie op zijn tranen waren; "Niet zo zeuren". "Dat wat jij wilde was echt raar geweest".   "Dan moet je voortaan maar naar een echte kapper gaan. Scheelt mij ook weer een hoop gedoe." Eigenlijk was ik een beetje boos dat hij niet waardeerde dat ik op mijn vrije avond zijn haren stond te knippen, en dan nog eisen stellen ook.

Luisteren
Tot ik even echt naar zoonlief ging luisteren. En zijn woorden tot me liet doordringen voorbij mijn slachtoffer- en verdedigingsschild.
Want bottom-line had hij ook echt wel gewoon gelijk.
Ik had niet naar hem geluisterd. Had gedacht het zelf beter te weten en zijn wensen naast me neergelegd.
Dat is niet ok. Want het is zijn lijf. Het is zijn haar.
Ik had best alleen eerst de onderkant kunnen doen waarop hij zelf had kunnen beslissen of dat voor hem ok was of niet.

Er zat niets anders op; een welgemeende sorry van mijn kant. Sorry dat ik niet goed naar je heb geluisterd. Sorry dat ik het dacht beter te weten.

Knuffel
Een dikke knuffel, en we konden weer verder. Op naar de volgende knipbeurt waar ik kan laten zien dat ik geleerd heb van mijn fout. En dat hij kan voelen dat hij gehoord wordt. Dat zijn wensen er toe doen.

Vera van Os-Keijzer
www.tensia.nl
Tensia Coaching - Lekker in je Moedervel

Wil je maandelijks de nieuwste blog automatisch in je mailbox ontvangen? Schrijf je dan hier in voor de nieuwsbrief. En ontvang gelijk gratis 7 fijne Energieoefeningen.