Anders dan vaak gedacht wordt hebben gebeurtenissen in ons leven niet pas impact op ons als we het bewust kunnen herinneren. Meestal vanaf een jaar of drie.
Er komt steeds meer onderzoek en bewustwording dat ook de baby in de buik alles al meekrijgt wat er om hem/ haar heen gebeurt. Alleen niet op een bewust niveau. Dat is ook gelijk wat het zo ongrijpbaar maakt. De stress of het verdriet van de moeder. Het wellicht ongewenst zijn. Verhuizing, ongelukken, ruzies. Alles gaat 1 op 1 zo je systeem in. Jouw verwachtingen hoe de wereld er uit zou zien buiten de baarmoeder zijn hier al ontstaan. Koud, onrustig, onveilig of juist een warm en veilig welkom
Ik weet nu zoveel beter wat bij mij hoort
Met de geboorte maakt de baby al een hele reis mee. Die soms niet loopt zoals iedereen het graag zou zien. Je kwam vast te zitten. Je werd geholpen met een vacuümpomp. Of misschien lag je wel "verkeerd". Er was stress en heel veel angst, want misschien ging je dit wel niet overleven.
Jouw lichaam weet het precies maar snappen kan je het nog niet. En toch is er een reactie. Want wat er ooit is meegemaakt dat liever niet meer, "denkt" jouw lichaam. Zo stap je steeds weer in dezelfde valkuilen, en lijkt het bijna onmogelijk om te veranderen.
Begrijpen wat er toen met je is gebeurd kan je nu met je bewuste deel van je hersenen gaan integreren. Zien wat je kind je probeert duidelijk te maken geeft veel rust in zijn of haar lichaam.
Het grootste cadeau dat ik mijn kind ooit heb kunnen geven; snappen wat hij wil laten zien
Je geboorteverhaal begrijpen is je stress begrijpen. Het geboorteverhaal van je kind begrijpen is zien en horen wat hij of zij nodig heeft. Vanuit hier kunnen veranderingen gaan ontstaan.
Ik voel voor het eerst in mijn leven een hele stevige bodem onder mijn voeten