Waarom zou ik een Postpartum Doula nodig hebben?

Dat is toch wel de meest gestelde vraag met als vervolg; we hebben in Nederland toch kraamzorg.

En ja gelukkig hebben we kraamzorg. Een Postpartum Doula is zeker ook geen vervanging maar juist een aanvulling.

Want wanneer de kraamzorg na 8 dagen de deur weer achter zich dicht trekt sta je voor een grote uitdaging; hoe ga je de zorg voor je eigen herstel en de zorg voor de baby combineren?

Omdat jouw herstel van zwangerschap en bevalling langer duurt dan 8 dagen. Daar mag je minimaal 6 weken voor uit trekken.

💙Een Postpartum Doula is er speciaal voor jou als moeder. 
💛Een Postpartum Doula kan je stok achter de deur zijn om niet gelijk in de vaart der volkeren meegesleurd te worden en te snel weer actief zijn
🧡Als Postpartum Doula sta ik altijd aan jouw kant. Geen ongevraagde adviezen of verborgen agenda
💜Een Postpartum Doula ben je geen 'dankbaarheid' verschuldigd zoals dat met familie en vrienden soms wel kan voelen
❤Aan een Postpartum Doula durf je misschien soms gemakkelijker te vertellen hoe het echt met je gaat. Je hoeft je niet groot te houden. 
💚 Een Postpartum Doula heeft kennis over jouw specifieke behoeftes in deze periode. Je hoeft nergens om te vragen.
🧡 Je valt niet in het zorg-gat dat we voor moeders hebben gecreëerd  Na alle zorg en aandacht tijdens de zwangerschap en bevalling is dat er na de bevalling veel minder. Als Postpartum Doula reis ik het hele eerste jaar met je mee.

Dus daarom, en nog zo veel meer ben je blij als je een Postpartum Doula in je team hebt.

Vera van Os-Keijzer
www.tensia.nl
Tensia Postpartum Wellness

Het lijkt soms wel of er bijna tegelijkertijd met de conceptie er ook nog iets anders begint  te groeien in moeders.
Dat samen met de ontwikkeling van je baby in je buik, tijdens de bevalling en al die jaren erna in het moederschap een trouwe metgezel wordt.

Het schuldgevoel!

Welke moeder kent het niet? En waarom lijken vaders er zoveel minder last van te hebben?

Wellicht gaat het over alle keuzes waar je als vrouw opeens voor komt te staan op het moment dat je zwanger bent.

Keuzes die soms gaan over leven of dood. Keuzes waar de maatschappij een mening over heeft. Keuzes die politiek gekleurd zijn.
Keuzes waarbij je soms het gevoel hebt dat wat je ook kiest er altijd nadeel aan lijkt te kleven.

Keuzes die de kleine baby in je buik beïnvloeden, en voor wie jij je leven zou opofferen als dat van je gevraagd wordt. Zonder twijfel.

Een goede moeder. Dat willen we natuurlijk allemaal zijn voor onze kinderen. Voor vrouwen hangt er ook nogal wat van af om als een "goede" moeder beoordeelt te worden.
Kinderen werden en worden ook afgepakt van moeders die het naar de de toen geldende of huidige maatstaven niet goed doen.

Toch bestaat er weinig overeenstemming over wat een "goede" moeder nou precies is of doet. In ieder geval niet in woorden gevat. 
Een "slechte" moeder daarentegen daar hebben we een overvloed aan woorden voor. Meestal hebben die betrekking op iets teveel of te weinig doen, in de ogen van de ander.

Een schuldgevoel is daardoor snel geboren. 

Het moederschap is een leerproces met veel vallen en opstaan. Net als met andere dingen die je in je leven moest of wilde leren. Nu hangt er alleen de verantwoordelijkheid voor een ander levend wezentje aan vast.

Hoewel schuldgevoel kan helpen om voortaan anders te reageren, of een situatie anders aan te pakken, is een blijvend schuldgevoel blokkerend. Het sluit je af van de ander. Zeker als er ook nog schaamte de kop op steekt dan is er een terugtrekkende beweging, naar binnen, op slot.

Als niemand hier maar nooit achter komt.

Kan jij je reis door het moederschap echter als een leerproces zien, en spijt hebben van keuzes die je eerder maakte en daar berouw over tonen, dan bouw je aan de relatie.
Laat je zien dat je ook maar een mens bent.

Wat alle moeders gemeen hebben is de liefde voor onze kinderen. Hoe we deze liefde tonen is voor iedere moeder uniek.
Leer met liefde te kijken naar wat jij te bieden hebt.
Fouten maken mag.
Kinderen zijn vergevingsgezind. Jullie zijn samen op een vrolijk avontuur dat soms een beetje eng is.

​Vera van Os-Keijzer
www.tensia.nl
Tensia Postpartum Wellness

De opluchting of verlichting op het gezicht van de pasgeboren moeder als ik haar buik heb ingewikkeld een paar dagen na de bevalling, is met geen pen te beschrijven.

Bij elkaar gehouden, beschermd, geborgen, gekoesterd. Zijn maar een paar van de woorden die ik langs hoor komen.
Of dat de schouders zich kunnen ontspannen.
En er wordt heel veel gezucht.
Niet meer het gevoel hebben dat je jezelf overeind hoeft te houden.
Maar steun en support voelen in deze eerste kwetsbare periode.

Samen met de buik en voetmassage maken we er ook een echt verwen moment van.

Wel voel ik me altijd een beetje in de spagaat. Want een pasgeboren moeder geef je bij voorkeur geen nieuwe informatie. 

Daarom heb ik bedacht een workshop Belly Binding voor zwangere moeders te organiseren.
Zodat we het informatie gedeelte al achter de rug hebben. 

En jij als pas bevallen moeder je alleen maar op het gevoel hoeft te richten. En je pasgeboren baby natuurlijk.

Van sluitlaken tot Beng Kung Belly Binding
Er is niet 1 perfecte manier om je buik wat extra stevigheid en comfort te geven na de bevalling.

In deze workshop verkennen we de verschillende opties, en kan je alvast een gevoel krijgen welke manier het beste bij jou en jou manier van leven past.

We bekijken de voor - en nadelen van de verschillende methodes, en je krijgt de mogelijkheid om te oefenen. Voorzichtig uiteraard want we gaan geen zwangere buik strak inwikkelen.

Zodat je na de bevalling niet nog meer informatie tot je hoeft te nemen. en je lekker in je bubbel kunt blijven.

Kijk voor mee info, data en aanmelden op;
www.tensia.nl/workshopbellybindamsterdam.html

Een warm welkom is fijn. Dat heb je vast wel eens zelf ondervonden. Je stapt ergens binnen, de mensen zijn hartelijk er werd op je gewacht. Ga lekker zitten, kom binnen en ontspan. Welkom mooi mens wat fijn dat je er bent.

Conceptie
Tijdens de zwangerschap en geboorte zijn er een paar momenten dat het gevoel van al dan niet welkom zijn extra binnenkomen.
Het begint al bij de conceptie; is er een kinderwens? Zijn beide ouders er mee bezig een kindje te verwelkomen? Of is dat helemaal niet het geval?

Baarmoeder
Hoe voelt de baarmoeder tijdens het moment van innesteling? Het eerste fysiek contact, de eerste hechting tussen moeder en kind. De baarmoeder onthoudt alles. Verdriet kan hier zijn opgeslagen door eerdere miskramen of niet levend geboren kinderen.
​
Ontdekking
Dan krijg je het ontdekkingsmoment. Het eerste moment van kennismaking; hoe reageert de wereld op mijn komst?
Hoe graag we ook willen geloven in de rozengeur en maneschijn, roze wolken en blijdschap. Voor heel veel ouders kan dit moment een oeps moment zijn geweest.
Een ongelukje, een cadeautje, een verassing, kinderen kreeg je gewoon tot "ik wil dit helemaal niet."

Omgeving
Deze momenten en de ervaringen die verder tijdens de zwangerschap worden opgedaan bepalen mede hoe een baby de geboorte ervaart en de eerste fysieke kennismaking met de buitenwereld.

Een warm, zachte, ontspannen omgeving en bij je moeder bijkomen maakt een heel andere indruk dan paniek, fel licht, kou, haast en spanning.
Gelijk alleen in je bedje op een zaal met nog 10 andere baby's.

Met andere woorden; hoe was jouw welkom na de geboorte? En werden hierbij de eerste indrukken van welkom zijn bevestigd of stonden ze juist haaks op wat je eerder was gaan verwachten?

Zenuwstelsel
Al deze factoren hebben jouw zenuwstelsel, en jouw verwachtingen van de wereld waarin je terecht zou komen gevormd.
Gericht op overleven heeft je lichaam bepaalde genen aan gezet en juist andere weer uit. Net dat wat nodig is voor de optimale overlevings-stand.

(H)erkennen
Gedane zake nemen geen keer. Als jouw welkom niet gelijk heel warm was dan is dat wat er is gebeurt. Niet om iemand iets kwalijk te nemen.
Wel kan je hierin gaan herkennen wat je in het hier en nu wellicht belemmert.
En voor jezelf gaan begrijpen dat je nu niet meer die kleine, afhankelijke baby bent maar een volwassene die andere keuzes mag gaan maken. Met een andere bril op naar de wereld mag gaan kijken.

Kind
Als je een ouder bent van een kind waar dit speelde kan je ook met deze bril op naar je kind gaan kijken.
Zijn nieuwe situaties spannend? Is er een extra gevoeligheid voor acceptatie of afwijzing? Is het lastig om afscheid te nemen? Kan je dat snappen en begrijpen als je naar je kind kijkt?
En een extra knuffel geven in plaats van het gedrag afwijzen wat juist een vicieuze cirkel in gang zet. Want dat afwijzen was al een gevoeligheid.

De natuur maakt geen vergissingen, ook ben je geen ongeluk, mislukt of ongewenst. De omstandigheden waren misschien niet optimaal maar je bent er.

Welkom
Je bent welkom mooi mens, deze wereld heeft jou nodig.

Vera van Os-Keijzer
www.tensia.nl
Tensia Pre - en Postpartum Wellness

"Ik dacht ik kan dit helemaal niet!"

Zomaar een zin uit een gesprek met een vriendin die ook zo'n 16 jaar geleden moeder werd.
Het blijkt dat we ons in het eerste jaar na de geboorte van ons oudste kind precies hetzelfde hebben gevoeld. Overweldigd, vermoeid, van achteren niet meer weten dat je van voren leeft, verdwaasd en af en toe verdwaald onze weg proberen te vinden in deze hele nieuwe wereld waarin we terecht waren gekomen; het moederschap.

Schaamte
Hebben wij dat toen met elkaar gedeeld? Nee daar hadden we geen tijd voor. En we schaamden ons wellicht ook wel een beetje.
Ik in ieder geval. Want jeetje ik was toch die verpleegkundige die op de verloskamers en kraamafdeling had gewerkt. Met zoveel babyervaring draai je je hand toch niet om voor een bevalling en de zorg voor je baby?

Het tegendeel bleek waar. Acht uur per dag (of avond/nacht) voor een moeder en kind zorgen bleek toch iets heel anders dan 24 uur de verantwoordelijkheid voelen en dragen voor zo'n ieniemienie wezentje waarvan ik geen had wat hij nou communiceerde met mij.
Ik had de grootste moeite mijn hoofd boven water te houden in alle verwachtingen die ik van mezelf had en de verwachtingen waarvan ik dacht dat de omgeving ze van mij had. 

Postpartum Doula
Deze ervaring is voor mij een grote drijfveer achter mijn werk als Postpartum Doula.
Wat ik vaak tegenkom is dat de moeders met oudere kinderen het meest enthousiast zijn als ze horen dat ik als Postpartum Doula moeders ondersteun en begeleid in het het eerste jaar na de geboorte van de baby. En dan niet zozeer met de baby als wel in het eigen groeiproces van moeder worden.

"O wat ik had ik jou graag gekend toen ik mijn kinderen kreeg" is de meest gehoorde opmerking van deze ervaren moeders. Die weten wat ze nu weten. Ook laatst nog van een 85 jarige moeder.

Natuurlijk hebben deze moeders het, net als ik, overleefd dat eerste jaar. Net zoals onze moeders en grootmoeders het hebben overleefd. Het is alleen de vraag of dat is wat je wilt; overleven? 

Een Zachte Landing
Een Zachte Landing in het Moederschap is wat ik iedere moeder gun. Dat je vanaf het begin je in liefde kan verbinden met je kindje in plaats van stress. Omdat dat fijn is voor jou als moeder en fijn is voor je baby.

Weet ook dat je in een maatschappij leeft waarin het niet gewoon is om de moeder de ruimte te geven om moeder te worden. Na de kraamzorg valt eigenlijk alle zorg voor moeders weg en komt het op jouw eigen initiatief aan. Juist op het moment dat jij het meest kwetsbaar bent en waarschijnlijk niet de energie hebt om ook nog voor jezelf op te komen.

Zelfzorgplan
Ben je nu zwanger? Gefeliciteerd!
​Nu is de beste periode om je alvast voor te bereiden op de periode na de bevalling; je Postpartum periode of ook wel Vierde Trimester.
Om jou en je partner een handje te helpen heb ik speciaal voor jullie Een Zachte Landing gemaakt, Vraag jouw Zelfzorgplan voor je Vierde Trimester nu aan;

​Steek je hand uit
Ben je pas bevallen en ben je niet lekker geland? Voel je je overweldigd, eenzaam, zit je niet lekker in je vel? Denk jij ook dat je "het" niet kan of vraag je je wanhopig af hoe andere moeders het voor elkaar krijgen?
Dan hoop ik lieve moeder dat je nu in ieder geval weet dat je niet de enige bent.
En ik hoop dat jij je hand uit gaat steken naar iemand die je vertrouwt of naar mij.
Omdat het anders kan en je niet in je eentje hoeft te blijven worstelen.

​Jij bent niet degene die faalt, je leeft in een maatschappij die faalt om jouw te ondersteunen in het moeder worden. Vergeet dat niet.

​Vera van Os-Keijzer
www.tensia.nl
Tensia -Postpartum Wellness

Tienermoeders, altijd een onderwerp voor controverse.
Ook een onderwerp waar ik persoonlijk ervaring mee heb. Als dochter van een tienermoeder.

De schrik van iedere ouder. Dat je dochter of zoon op jonge leeftijd thuis komt met het bericht dat zij/ zijn vriendin zwanger is. Niet wat je voor je kind wenst. Het onschuldige leven is op dat moment voorbij. Veel zorgen en drama. Met een paar ingewikkelde keuzes om te maken.

Je opleiding niet af kunnen maken, daardoor geen baan of niet zo'n goede baan vinden. Geldzorgen, jeugdhulpverlening. Allemaal associaties die mensen vaak hebben met tienerzwangerschappen.

Gelukkig hebben wij een ander verhaal. En het grootste verschil in dit verhaal is dat mijn moeder zich onvoorwaardelijk gesteund wist door haar moeder, mijn oma,

Welke keuze mijn moeder ook maakte. Het kindje houden of niet, wel of niet trouwen. Alles was goed. En dat in de jaren 70 waarin de meeste ouders zich schaamde als zoiets in de familie gebeurde. En de dochter in kwestie verstopt werd in een klooster of bij familie ver weg, als het niet gelukt was om haar te laten trouwen. Vaak met een gedwongen adoptie als gevolg.

Zoveel leed, is er moeders en kinderen aangedaan om maar niet aan de buitenwereld te laten zien hoe zondig je dochter zich had gedragen. Schande en schaamte over de gehele familie bracht.

En nee een tiener zwangerschap is niet ideaal. Zeker niet als het lichaam van de moeder nog niet volgroeid is. Ook voor een baby geen ideaal startpunt omdat het in de meeste gevallen een onverwachte, ongeplande en vaak ook een ongewenste zwangerschap betreft, 

Wat wij als maatschappij kunnen doen is in ieder geval de meisjes die dit overkomt steunen. Want ook anno nu hebben deze meiden toch vooral nog steeds last van de omgeving met hun oordelen en meningen. Last van schaamte die ook nog vandaag de dag nog overheerst en de 'juiste' keuze in de weg kan staan.

Wat de juiste keuze is is uiteraard aan de moeder zelf. Zolang het maar haar keuze is.

​Vera van Os-Keijzer
www.tensia.nl
Tensia - Koester de Moeder

In mij leefde al een lange tijd een diep verlangen; ik wilde zwemmen.
Niet in het zwembad. Want dan zit je weer vast aan tijden en een chloorlucht die dagenlang blijft hangen.
Nee ik wilde de vrijheid om in de Sloterplas te zwemmen. Heel praktisch want nog geen 500 meter van ons huis.

Angst
Maar tussen mij en mijn verlangen zat een grote angst. Nouja twee angsten eigenlijk. De grootste was; bang zijn voor water waar je niet doorheen kunt kijken. Niet weten wat zich daar onder de oppervlakte beweegt en wat het wellicht op mij heeft voorzien. Het tweede obstakel was dat ik mij liever niet in mijn badpak in het openbaar vertoon. Maar ach zolang angst 1 intact was, hoefde ik me over deel 2 geen zorgen te maken.

Hoe groot is het verlangen?
Zoals dat wel vaker gaat met angst en verlangens; als het verlangen maar groot genoeg is dan wordt de angst ondergeschikt.
Na het ijsbad (zie ook vorige blog) ging het water nog meer trekken. Ook omdat ik zo nieuwsgierig was of het me weer zou lukken door te ademen naar ontspanning. In de kou en nu met de extra spanning van het ondoorzichtige water,

Stoute schoenen
Tijdens een wandeling, hartje winter, vond ik een stil plekje met een trap het water in en ik besloot de stoute schoenen uit te trekken. Hup het water in. En ja! Het lukte ook in mijn eentje de omschakeling van stress naar ontspanning te maken. Wauw! Plus de ontdekking dat die dreigende grijze Sloterplas prachtig helder water heeft waar je zo tot op de bodem kan kijken.

Experimenteren
Sindsdien  ben ik aan het experimenteren.
Hoe vaak is goed voor mij? Hoe lang is goed voor mij? 

Iedere keer weer terug gaan naar mijn ademhaling, mijn voelen, mijn grenzen. 

Soms over de grens; het blijkt dat mijn tenen ook gehoord willen worden. Soms besluiten dat het vandaag niet gaat lukken. Soms alleen maar aan het trappetje hangen. Soms ook een stukje zwemmen.

Iedere keer weer de vraag; kan ik me overgeven aan wat zich nu aandient.

Inchecken
Een hele interessante ontdekkingsreis die me steeds weer en meer dichter bij mezelf brengt. Een incheck moment. Niet vanuit het hoofd beredeneren maar blijven voelen.

En zo heeft het ijsbad een mooi en onverwacht vervolg gekregen. Ik zwem in de Sloterplas!

​Vera van Os-Keijzer
www.tensia.nl
Tensia - Koester de Moeder

Ja natuurlijk had ik van Wim Hof gehoord en ook een boek van hem gelezen. Er kriebelde wel altijd iets van nieuwsgierigheid maar tot voor kort hield ik de boot toch af. 

Mind over matter
Wat ik er van begreep was dat de methode van Wim Hof vooral gebaseerd is op geest over lichaam. Met mentale kracht je lichaam beheersen. Plus een flinke dosis Tsjakka gehalte (voor wie hem nog kent, Emile Ratelband)

En dat gaat zo'n beetje tegen alles in waar ik in geloof en voor sta. Luisteren naar en afstemmen op je lichaam. Niet steeds weer over die grenzen heen gaan, zoals we massaal de hele tijd aan het doen zijn met zijn allen, maar deze respecteren. 

Not my cup of tea dus.

Totdat mijn lieve vriendin voor zo ongeveer de 125ste keer vroeg of ik met haar naar een workshop over ademhalen wilde gaan. Met een ijsbad als toetje.
Al jarenlang een grote wens van haar, dus vooruit dan maar, wat heb ik te verliezen, en de koe bij de horens enzo.

Intuïtie
Dankbaar voor haar geweldige intuitie kwamen we bij Jerôme Karssens terecht. En hij benadert het ijsbad, en het leven, vanuit een hele andere hoek. De hoek van verstilling en overgave. Mijn hart maakte een sprongetje; dit ligt wel in mijn straatje.

Na een hele fijne ademsessie was het dan zover. Tijd voor het ijsbad. Grote blokken ijs dreven al een tijdje in het bad om het heerlijk voor te ver-kouden.

Ademhalen
De instructies waren simpel; je gaat in 1 keer door. Door de kou ga je naar adem happen. De truc is dan om juist uit te gaan ademen in plaats van in het inademen te blijven hangen.

Nou vooruit dan maar. Ik heb een bevalling van 30 uur overleeft dus hoe erg kan een paar minuten ijsbad zijn.
Helemaal niet erg bleek na een paar keer diep uitademen.

Verwonderlijk
Bijzonder verwonderlijk, anders kan ik het niet omschrijven. Dat je door middel van je ademhaling toch kan ontspannen in een vrij extreme situatie.

Ik voelde mijn vlucht/vecht reactie omschakelen naar rust en ontspanning.. Het water was niet meer verschrikkelijk ijskoud en pijnlijk maar een grappig prikkelende sensatie.

Luisteren naar je lichaam
Ook was er geen tijdslimiet. Het was de bedoeling dat je het seintje van je lichaam gaat horen; nu is het wel weer genoeg geweest. Nog iets waar ik erg van hou, maar wat niet altijd even gemakkelijk is om ook gehoor aan te geven. Gewend als we zijn even lekker door te zetten en niet op te geven.

Warm
De buitenlucht voelde heerlijk warm aan en ook de rest van de dag heb ik het niet koud gehad. Dat was eerlijk gezegd mijn grootste angst; dat ik het nooit meer warm zou krijgen.

Zo zie je maar weer dat een dag die met nul verwachtingen begon, een hele bijzondere wending kan krijgen. En dat er altijd een manier is die wel bij jou past.

Dit verhaal heeft een vervolg maar daar vertel ik je volgende maand graag meer over.

​Vera van Os-Keijzer
www.tensia.nl
Tensia - Koester de Moeder

Ja sorry ik krijg zelf ook een beetje braakneigingen van dit onderwerp. maar er moest een stukje in de nieuwsbrief, en ook nog een blog aan gewijd worden. 

Is dat ook niet gelijk de tweestrijd in de hedendaagse vrouw?
Iedereen doet het maar niemand heeft het erover.
Het is de onzichtbare arbeid die dagelijks terugkomt. Dat wat gewoon gedaan moet worden om je huis en je leven leefbaar te houden. En ondertussen een no-go topic. Want over het huishouden heb je het niet. Want jeetje is er een saaier onderwerp te bedenken.

Verzuipen 

En toch kan je erin verzuipen. In die dagelijkse taken die enorm veel logistieke aandacht vragen. Mentaal heel veel ruimte opslurpen.
Het plannen van de boodschappen, maaltijden, schoonmaakwerkzaamheden, wassen, strijken, opvouwen, partijtjes, kopen van kadootjes, sturen van kaartjes buitenschoolse activiteiten, huiswerkplanning, ieders wel en wee in de gaten houden.
De lijst is eindeloos. En in de meeste gevallen het domein van de vrouw. Al dan niet vrijwillig naar zich toegetrokken, dan wel bedeeld.

Corona heeft een grote invloed gehad op hoe ik het huishouden nu organiseer moet ik eerlijk bekennen. Veranderingen waar ik erg blij mee ben omdat het mij zoveel rust geeft
En omdat dat 20 jaar geduurd heeft wil ik er toch iets over delen wat voor mij/ ons werkt.

Maaltijdplanning 

Zo was ik altijd grote voorstander van kijken/ voelen waar ik die dag zin in had om te eten of een gezinsgenoot als ik er zelf niet uit kwam.
Met als gevolg dat ik daar dan dus ook dagelijks mee bezig was.

Sinds we door Corona de Albert Hein wekelijks op vrijdag boodschappen laten bezorgen ben ik overgestapt op een maaltijdplanning.
In ieder geval voor de dagen die ik kook; dinsdag, woensdag en donderdag. Aan het begin van de maand vul ik de dagen in en het is helder welke boodschappen ik daarvoor nodig heb. Op dinsdag meestal iets geconserveerd uit pot/ of zak.
Op woensdag is het marktdag en haal ik de verse groente en fruit in huis. en daar stem ik de maaltijden dan ook op af.
En de maaltijdplanning heeft nog een voordeel; de vraag wat gaan we eten vandaag kan gewoon afgelezen worden.

Niet bemoeien

De grootste uitdaging is om me niet met de kookdagen van mijn man te bemoeien en die alvast voor hem in te vullen. Dat is zijn zorg op de vrijdag, zaterdag en zondag.

Wat sinds Corona ook veranderd is is dat mijn man nu 5 dagen per week thuis werkt. En zich sindsdien zich meer verantwoordelijk voelt voor het uitruimen van de vaatwasser. Hoera.

Bring-app

Het digitale boodschappenlijstje in de vorm van de Bring-app is ook een uitkomst. Al hadden we die al voor Corona. Het hele gezin is hierop aangesloten en kan dus opschrijven wat er gehaald moet worden of kan er een blik op werpen als ze toch in de supermarkt zijn om gelijk wat boodschappen mee te nemen.

Clusteren
Helaas is het poetsen en stofzuigen nog wel mijn domein maar dat heb ik nu geclusterd op de woensdagochtend. Als het toch al boodschappentijd is.
Eén ochtend per week een grote poetsbeurt werkt voor mij prettiger omdat ik er dan niet meer over na hoef te denken. Natuurlijk kom ik daar met de was niet mee weg, maar dat gaat als een soort automatisme tussen de bedrijven door.

Zorg voor jezelf op maandag

Zolang als dat ik mijn man ken, alweer 20 jaar, squasht hij op de maandagavond.
Zo was bij mij en de kinderen de traditie gegroeid om op maandag  iets gemakkelijks te maken als noodles met wat komkommer en wortels. En voor mij een salade of soep. 

Toen ze nog klein waren maakte ik dat voor ze, maar al snel gingen ze zelf iets klaar te maken zoals een gebakken ei of een pan pizza of iets dergelijks.
Volgens de jongste zware verwaarlozing maar dat neem ik voor lief, en zo staat de maandag bekend als zorg-lekker-voor-jezelf dag. Deze traditie stond even op wankelen door het wegvallen van de squash maar inmiddels is de man er ook aan gewend.

Verantwoorden

Toch ook wel grappig wat er tijdens het schrijven nu met mij gebeurt.
Ik merk dat ik mij toch wil verantwoorden dat het eten misschien niet altijd even gezond is, en mijn huis niet helemaal (of beter helemaal niet) door een ringetje te halen.
Goed genoeg voelt toch niet lekker om zo maar met de buitenwereld te delen.
Ook ik hou graag de schone schijn van alles op rolletjes, en spik en span op.
Maarja dat is het dus niet :-)

Inkijkje

Gewoon een inkijkje in ons huishouden met de Franse slag. 
Geen Flylady schema's of een geheel geminimaliseerd huis alla Marie Kondo. Gewoon dat wat voor ons werkt op dit moment. en misschien wel weer helemaal anders wordt als Corona een onderdeel van ons leven is geworden op welke manier dan ook.

Vera van Os-Keijzer
www.tensia.nl
Tensia - Koester de Moeder